Saturday, November 26, 2011

Dia Yang Terpilih 20

Ku susuri hari-hari seperti biasa, hatiku mula pulih walaupun kesannya masih lagi terasa. Aku tidak mahu larut dalam arus kekecewaan sedangkan tidak lama lagi aku akan menjadi seorang isteri kepada seorang lelaki. Cuba ku kikis nama Kamil Hakim perlahan-lahan walaupun payah dan sesekali aku goyah mentadbir hati, pun begitu aku harus gagahi jua. Aku tidak mahu mengalah dan menyalahkan takdir. Aku ingin menjalani takdir hidupku dengan redha dan berharap Allah akan mengurniakan aku seorang lelaki yang tulus menyayangiku dan aku berdaya meyanyanginya lebih dari aku menyayangi Kamil Hakim. Minggu pertama aku akan berkerjasama dengan Encik Sidiq . Aku bersiap sedia dengan kemungkinan kemungkinan yang tidak terjangkau oleh akalku yang lemah. Aku dapat rasakan akan ada salah faham nanti apabila melihat cara dan jelingan mata Encik Sidiq padaku didalam bilik meeting sebentar tadi. Mataya seakan-akan menggoda.

“Selamat bekerjasama Maira, I harap you tak keberatan bekerjasama dengan I, I sangat-sangat berbesar hati kerana you sudi menjadi salah seorang tenaga kerja projek kita.” Ucap Encik Sidiq sambil matanya masih merenungku dengan sebuah senyuman yang aku sendiri tidak dapat menafsirkannya. Aku tidak mahu menyesakkan mataku dengan pandangan begitu. Aku rimas menjadi perhatian walaupun kerja yang sepatutnya aku lakukan masih dalam peringkat awal untuk dinilai.
“Terima kasih Encik Sidiq..InsyaAllah saya akan berikan sepenuh perhatian saya pada projek usahasama kita...” balasku sambil melihat pada majikanku yang berada diantara kami, aku ingin Encik Syukor mengerti bahawa aku tidak senang menjadi perhati mata sahabatnya itu. Encik Syukor tersengih memanjang.
“Well..memandangkan dah masuk waktu makan ni, apa kata I belanja you all hari
ni..syukor macam mana.. ujar encik Sidiq, menunggu kata putus En.Syukor. Aku
memandang wajah encik syukor menayang muka toya supaya Encik syukor menolak
tawaran Encik Siddiq kerana aku terasa rimas berada bersama denganya tapi lain yang
ku harapkan lain pula jawapan yang Encik Syukor berikan.

“Sure..why not...kawan lama nak belanja takan aku nak tolak..” ujar Encik Syukor lalu
mereka sama-sama ketawa. Aku hanya tersenyum tawar.
“Maira..macam mana..”soal Encik Sidiq tiba-tiba apabila melihat aku terdiam tidak
berkata apa. Perasan juga Encik Siddiq dengan tingkahku sebentar tadi.
“Err..maaf Encik Sidiq..saya puasa hari ni.. ”bohongku. Entah kenapa laju sahaja mulutku
mencipta alasan. Encik Sidiq sedikit kecewa dengan jawapanku apabila wajah yang ceria
tadi sedikit mendung.

“Oooo..I see...kalau macam tu nampak gayanya hanya kita-kita ajalah Syukor..” Encik
Sidiq bersuara entah ikhlas atau tidak Dari nada suaranya jelas aku tahu dia hampa.
Biarkan..aku tidak mahu dia terus memburuku.
Aku berdoa dalam hati moga Encik Syukor tidak marah padaku kerana menolak
pelawaan teman lamanya itu. Aku berharap sangat agar Encik Syukor mengerti akan
perasaanku ketika ini. Encik Syukor mengangguk perlahan memandangku ada sedikit
sinar diwajahnya. Mungkin dia memahami keadaanku.
“Kalau takde apa-apa lagi saya keluar dulu..” pintaku kepada Encik Syukor dan Encik Sidiq. Mereka sama-sama mengangguk. Aku tidak menunggu lama sebaik sahaja mendapat keizinan dari majikannku aku terus berlalu meninggalkan mereka.


Fail yang dibawa masuk dari bilik meeting tadi ku belek satu persatu, namun apa yang hendak ku telek itu langsung tidak menjadi. Perut sudah berkeroncong. Aku menilik jam didinding. Nyata waktu rehat hanya tinggal setengah jam lagi. Itulah aku jual mahal sangat bila Encik Sidiq hendak belanja tapi bagus juga aku menolak sekurang-kurangnya tidak lah aku sakit mata melihat mata galak Encik Sidiq terus menerus menscankan wajahku. Telefon bimbit yang kumatikan sejak aku masuk ke bilik meeting tadi ku hidupkan suisnya. Tanpa membuang masa aku terus mendail nombor telefon Naziah meminta jasa baikknya suapaya dia tapaukan big mac untuk aku. Sementara menunggu Naziah muncul bersama big mac aku menuju ke ruang solat menunaikan solat zohor yang sudah masuk waktunya.

“Nah big mac kau..” Naziah meletakkan big mac ku betul-betul dihadapn mata. Keenakkan bau biga mac betul-betul menggoda nafsu makanku. Aku lekas-lekas membukanya lagak seperti orang kebulur sangat. Aku tersengih apabila melihat Naziah menecebik geram dengan kelakuanku tadi. Sayangku pada Naziah semakin bertambah. Dia selalu beralah denganku.
“Duitnya mana..” Dia menghulurkan sebelah tangannya padaku
“Masuk buku 555..hujung bulan kira.” Naziah mencebik lagi.
“Kenapa tak keluar makan..” soal Naziah padaku setelah melihat aku macam orang kebulur sangat. Sudah tidak sabar aku hendak menjamah rezekiku hari ini. Naziah memandang ku dengan hairan wajahnya berkerut seribu. Lapar tapi tak keluar makan, mungkin itulah yang difikirkan Naziah tentangku agaknya.
“Tak sempat la, banyak kerja.” Jawabku bersahaja.

“Ye ke tak sempat, bukan kau meeting dengan Encik Syukor ke tadi, takkan lah dia tak
benarkan kau rehat langsung..” aku sudah tidak hiraukan persoalan yang bermain
difikiran Naziah waktu ini, yang penting aku ingin mengisi perutku yang sudah lama
minta diisi sedari pagi lagi. Biarlah Naziah memikirkan masalahku.
“Cop..cop...” Naziah bersuara kuat. Aku hampir tercekik mendengar suaranya.
“Huk..huk..”aku terbatuk kecil. Naziah sempat menghulurkan air pepsi kepadaku lalu
disusunkan sepuluh jarinya memohon maaf dengan keterlanjuran perbutannya itu.
“Kalau ya pun lapar jangan la gelojoh sangat.” Marahnya padaku.
“Aku bukan gelojoh la, yang kau bersuara kuat snagat tu kenapa, macamlah aku ni duduk
sebatu jauhnya. Apa lah kau ni.” marahku padanya. Naziah ketawa kecil menyedari
kesialapannya.

“Maira..” Panggilnya perlahan. Dah perlahan pula suaranya macam ada orang lain aja
dalam bilik aku n, nak sampaikan gosip kei. Ada-ada sahaja lah si Naziah ni
“Hmm..apa dia”
“Aku tahu kenapa kau tak keluar makan tadi..sebab dia kan..” teka Naziah membuatkan
aku mengunyah big mac perlahan.
“Siapa...soalku. sukar menduga apa yang ada difikiran Naziah waktu ini. Otaknnya tidak
pernah betul ada sahaja yang dia fikirkan. Janganlah dia fikirkan tentang Kamil Hakim pula.
“Kau takutkan abang botak kan...’.aku mengerutkan keningku, mencari-cari siapa pula
abang botak yang dimaksudkan oleh Naziah.
“Abang botak mana pulak kau ni....”
“Ala yang kau cakap tu la..nama dia apa erk..lupa pulak aku..Sid..Siddiq. ha Encik
Siddiq.” Sebaik sahaja Naziah dapat menyebut dengan lancar nama teman baik majikan kami, Encik Syukor tiba-tiba terpampan dimuka pintu bilikku. Big mac yang sudah separuh masuk ke dalam mulutku tadi nasib baik tidak terus terjojol masuk ke dalam mulut, jika tidak sudahnya aku inalillah masa itu juga. Kus semangat melihat Encik Syukor tersenyum kecil. Aku jadi malu berada dalam keadaan begitu, perlahan-lahan aku turunkan big mac. Aku tersengih menayang muka bersalah.
Naziah sudah kaku didepanku tidak menyangka agaknya Encik Syukor akan menjengah
ke bilik maira a.k.a pekerja kesayangannya. Aku gelak dalam hati, biar padan muka Naziah. Ha itulah suka sangat melepak dalam bilik pekerja kesayangan bosnya kan dah kantoi.

“Encik Syukor..” sapa kami berdua. Dia mengangguk kecil.
“Hai Maira tadi kata puasa.. puasa apa ya belum masuk mahgrib awak dah berbuka.”
Sebijik aku terkena dengan bohong sunatku didalam bilik meeting tadi. Ah malunya aku.
Big mac yang sudah separuh ku telan tadi aku masukkan kembali ke dalam bekasnya.
Dah kantoi dengan bos takkan nak makan lagi. Big mac tu pun satu la kenapa la besar
sangat rasanya dah lama aku kunyah itupun baru separuh aku habiskan.
“Tak tahan bos...”ucapku sambil memandang muka Naziah yang sudah membutangkan
biji matanya. Mungkin terkejut dengan alasan yang kuberikan kepada Encik Syukor atau
mungkin dalam otakkan berfikir berani juga aku kelentong Encik Syukor.
“Tak tahan ke awak memang tak sudi nak makan dengan teman saya tu..” Ucap Encik
Syukor bersama sengihan kecil.
“Err...Takde lah Encik Syukor. ”Jawabku malu-malu
“Saya keluar dulu Encik Syukor..” Tiba-tiba Naziah bangun dari duduknya memberi
laluan untuk aku bersembang selesa dengan Encik Syukor. Dia meningalkan aku bersama
Encik Syukor. Majikan kami hanya mengangguk membenarkan Naziah berlalu, memang
patut berlalu pun sebab sekarang ini waktu kerja bukan waktu mengular atau sembang-
sembang santai.

“Ada apa Encik Syukor cari saya..” Aku ketepikan kotak big mac, tisu didalam pastik ku
capai lalu mengesat mulut, manalah tahu kalau-kalau ada sos cili melekat dibibir. Malu
pula apabila teringat aksiku menganga ketika bos betul-betul didepan mata. Dah macam
mulut gua pula al kisahnya. Jarang sekali Encik Syukor hendak menapak didalam bilikku,
senang benar dia hari ini. biasanya waktu-waktu begini dia akan menghadap komputer, mengendap pasaran sahamnya. Sudah berapa juta Encik Syukor melabur. Kaya juga Encik Syukor ini nampak macam biasa-biasa aja tapi sebenarnya luar biasa.
“Eh! kenapa tak habiskan..takpe awak makanlah, saya tahu awak tak puasa tadi awak
sengaja nak elakkan diri dari Encik Siddiq kan. ”Aku senyum kelat dapat juga dibaca apa
yang ada difikirannku sebelum mereka keluar makan tadi.

“Takde benda urgent pun, cuma saya nak comfirmkan sekali lagi dengan awak, betul ke
awak akan uruskan projek di Semenyih tu, saya bukan apa Maira saya tak nak
mengundang rasa tak selesa awak berkerjasama dengan kawan saya tu, maklumlah, awak
kan faham maksud saya” Ujarnya lambat-lambat.
Aku renung wajah Encik Syukor mencai makna disebalik kata-katanya. Kecut juga
perutku apabila Encik Syukor begitu mengambil berat tentang diriku. Seperti mahu
memberi peringatan sahaja pada diriku. Iayalah maklum sahajalah aku kan perempuan.
Jarang pula perempuan berkerja dalam bidang yang dimonopoli oleh lelaki ni.
Aku manarik nafas dalam. Walaupun perut sedang mencerna makanan yang baru sahaja
masuk ke perutku tadi otak juga harus berfikir dengan sewajarnya tawaran Encik
Syukor, jika aku menolak untuk berkerjasama dengan Encik Siddiq projek yang mana
pula akan aku uruskan nanti, aku mempertimbangkan sekali lagi.

“Encik Syukor jangan bimbang saya tetap akan uruskan projek di sana. insyaAllah pasal
Encik Siddiq tu Encik Syukor jangan bimbang, lagipun takde la teruk sangat Encik
Siddiq tu. ” Aku memberi keyakinan kepada Encik Syukor selaku majikan yang amat
mengambil berat tentang diriku. Aku membetulkan tudung yang sedikit terkeluar anak
rambutku. Encik Syukor merenung bersahaja membuatkan aku serba salah. menyedari
sikapnya itu dia sedikt menggelabah nasib baik dia pandai mengawalnya.
“Lega saya Maira, Encik Siddiq memang beria-ria benar hendak Maira yang uruskan
cuma itulah yang saya risaukan, bimbang Siddiq tu tak tahu nak bezakan kerja dengan
kehendak hati.” Berdegup jantungku ketika mendengar apa yang dikatakan Encik Syukor
tentang Encik Siddiq.
“Kalau awak tak selesa dengan dia atau dia ada cuba buat sesuatu dengan awak, jangan
awak diamkan sahaja, saya tak nak atas dasar kawan dia sewenang-wenangnya mainkan
pekerja saya. Ucapan Encik Syukor menyenangkan hatiku. Dialah majikan yang paling
baik pernah ku temui.
“Baiklah Encik Syukor, terima kasih..” Dia meminta diri dan aku kembali menyambung
kerja-kerja memunggah big mac kembali ke dalam mulutku. Sambil mengunyah sambil
otak ligat berpusing mengingatkan gelagat dan fiel perangai Encik Siddiq. Aku menarik
nafas dalam perjalanan kerja yang masih panjang aku harus bersedia menghadapi kerenah
Encik Siddiq sebaik mungkin. Aku perlu juga memikirkan tentang hubungan diantara
Encik Syukor dan Encik Siddiq.

1 comments:

MaY_LiN said...

nape la c siddiq tu cenggitu..
cian maira

 
Copyright 2009 Diari Hati