Friday, February 5, 2010

Pion oh Pion 7

Pintu bilik Encik Ahmad ku ketuk sopan. Kalau ikutkan perangai ganas aku ni aku tampar aja pintu tu macam aku tampar pintu bilik kak Ayu. Tapi takkanlah aku nak buat macam tu kat bilik bos nanti tak pasal-pasal reputasi aku lingkup. Hajat dihati nak juga rasa dapat anugerah pekerja cemerlang..ekeke..
“Masuk...”arah Encik Ahmad. Suaranya jelas kedengaran dari luar. Aku buka pintu biliknya perlahan. Dalam hati tak putus-putus membaca salawat banyak-banyak. Entah apa kesalahan yang telah aku lakukan pagi-pagi lagi dah dipanggil menghadap ini mesti ada yang tak puas hati dimata Encik Ahmad kali ni.
“Duduk..”arah Encik Ahmad apabila aku sudahpun berdiri didepannya. Aku menurut arahannya dengn senyuman tersengih-sengih.
“Yea Encik Ahmad ada apa yang tak kena ke..” Soalku sebaik sahaja aku melabuhkan punggung. Dia memerhatikan aku yang masih terasa kalutnya. Apa tak kena bos hari ni pandang semacam aja.
“Erm...awak buat apa kat warung tadi..”soal Encik Ahmad memandang tepat ke wajahku yang mulai terasa bahangnya
“Err..”
“Dah lama kenal Ani..” soalnya lagi setelah soalan pertama tadi sepi tanpa jawapan.
“Lama juga bos..dah dekat 3 tahun, sejak saya kerja kat sini.”
“Apa hubungan awak dengan dia...” Aku memandang tepat ke wajah Encik Ahamd apa soalan yang hendak ditanyanya sampaikan bertanyakan hubungan kami. Apa dia dah giler ke, walaupun aku ni tomboy tapi masih lagi ada ciri-ciri wanita sejati tau.
“Maksud saya hubungan saudara mara ke atau apa sahaja..”aku lega apabila Encik Ahmad menerangkan bentuk soalannya tadi.
“Ingatkan apa lah tadi bos.. takde apa-apa hubungan istimewa pun sekadar hubungan saudara seislam aja bos... Kenapa?” Giliran aku pula menyoal bosku. Dari riak mukanya aku tahu Encik Ahamd seakan ada maksud tertentu.
“Kenapa bos tanya...”soalan itu aku tekankan lagi padanya,
“Jangan-jangan bos dah jatuh hati pada kak Ani tak..” terjahku. Aku nampak muka Encik Ahmad berubah. Mungkin malu dengan serkap jarangku yang mengena barangkali. Hendak disorokkan apa dengan aku ni kelau memang betul pun akulah orang paling gembira. Bukannya apa kalau bos aku minat giler dan mahu jadikan kak Ani sebagai isterinya sudah tentulah aku menyokong tapi mahu ke kak Ani jadi isteri nombor dua Encik Ahmad yang miang-miang keladi ni. Aku mahu kehidupan kak Ani terjamin.
“Ehemm..”deheman kecil Encik Ahamd mematikan lamunanku yang hampir sampai ke kemuncaknya. Aku tersengih tatkala Encik Ahmad merenungku dengan pandangan yang sememangnya aku dapat memahaminya. Mungkin dia tidak mahu aku beranggapan yang lebih-lebih segera dia menutup forum nasi lemak kopi o kami
“Takpelah Ija awak boleh keluar sekarang..”Encik Ahmad berrsuara.
“Aik bos nak tanya itu aja..ingatkan nak soal soalan yang boleh membangkitkan semnagat saya untuk bercerita.” Tuturku selamba.
“Habis tu awak nak saya soal awak apa lagi..ha sebelum saya lupa, saya ada kerja untuk awak, tolong hantarkan dokumen ni pada Encik Iskandar tingkat 2 Wisma Persekutuan”. Encik Ahmad menghulurkan dokumen yang dimaksudkan. Aku mengambil lalu minta kebenaran untuk menjalankan tugas.
Encik Ahmad hanya mengangguk tanpa memandangku. Ala kalau Encik Amad tak nak pandang muka aku pun aku tahu disebalik wajahnya tu ada sesuatu yang tak mampu nak diucapkan. Kelakarlah tengok orang tua bila ’ter’ jatuh cnta. Kalau aku ’ter’ jatuh cinta macam mana lah pula gayanya yea erk..hahaha..aku ketawa dalam hati.
Keluar aja dari bilik bos Salmah datang menghampiriku. Dengan wajah tersengih-senggih aku tahu maksdunya yang mahu mengorek cerita apa yang terjadi diantara aku dan bos didalam bilik tadi.
“Persal tersengih-sengih ni..”Salmah menyoalku. “Kenapa bos panggil kau tadi..”
“Takde apa-apalah..”aku menafikannya. Aku tidak mahu soalan-soalan pelik bos tadi menjadi buah mulut insan-insan yang tak reti jaga mulut.
“Ala takkan dia saja-saja nak jumpa kau kalau takde hal..” soal Salmah lagi sambil diperhatikan oleh kak Munah.
“Kau nampak kat tangan aku ni ada apa...”aku mengunjukkan dokumen yang perlu dihantar segera itu. Nasib baik ada alasan kukuh untuk menutup mulut Salmah. Salmah ketawa mengekeh, tadi bukan main lagi kau takut masuk ke bilik bos..alih-alih keluar bawa ni aja, ingatkan kau nak kena marah tadi.” Aku berjaya menyakinkan Salmah pasti dia ingatkan bos panggil aku masuk ke biliknya hanya untuk menyerahkan dokumen ini. Biarlah mereka dengan telahan mereka sendiri yang pasti persoalan bos tadi hanya aku sahaj yang tahu.
“Okey... ada surat yang nak kena hantar tak selain dokumen penting bos kesayangan cik Salmah kita ni.” Aku mengusik Salmah yang mahu berlalu. Dia bercekak pingang sambil menjengilkan mata. Kat Munah ketawa gelihati dengan lagak Salmah. Belumpun sempat Salmah mengejar aku yang baru selangkah berlari tiba-tiba Encik Ahmad keluar dari sarangnya.
“Ni kenapa kejar mengejar ni, macam budak-budak..pejabat saya ni dah macam tempat asuhan kanak-kanak pulak jadinya. Awak semua nak kerja ke nak main-main..kalau nak main-main baik pergi taman permainan kat belakang office tu ha duduk la kat situ bertahun-tahun pun saya tak kisah, tapi cik kak sekalian tempat ni awak semua cari makan kalau asyik nak main aja cukup bulan awak nak saya bayar gaji dengan apa.... Bebel Encik Ahmad yang semakin kuat membebel sejak kebelakangan ni. Hormon dalam badannya terlebih la tu. Yang lain-lain semua menyambung kerja tinggal aku yang masih tercegat ditengah-tengah ruang, hendak ke mana kalau bos dah berdiri tercegat memandang. Ini Salmah punya pasal la tak pasal-pasal bos renung aku..
“Ha Ija apa awak tunggu lagi.. nak saya hantarkan sampai ke bawah ke..”mendengar aja ayat Encik Ahmad itu aku terus berlari mencari pintu keluar. Macam biasalah dek kerana kerja aku mengelabah sahaja tanpa disangka aku terlanggar lah seorang mamat yang sedang naik ke tingkat atas. Dah la lorong tangga sempit nak mampus nasib baik aku tak terjatuh kalau tidak malu jadinya. Mulutku tak henti-henti memohon maaf, mata masih tertumpu pada dokumen yang diamanahkan oleh Encik Ahmad. Aku segera mengambil dokumen penting yang terjatuh ketika pertembungan berlaku tadi aku perlu hantarkan kepada pemiliknya sekarang. Sempat aku mendengar lelaki itu menyebut nama Iskandar. Mungkin terbaca nama yang tertera pada dokumen aku yang terjatuh tadi.
“Maaf Encik..” kataku berkali-kali tanpa memandang wajah tuan punya badan yang ku rempuh tadi.
“Takpe.. sikit aja..”
Baik benar budi bahasa dia ni. Aku ingin sekali melihat wajah empunya badan.
“Hah!..Awang!...”naik juling aku melihat wajah yang turut merenung tepat ke arah ku, dia menghadiahkan senyuman, tenang sekali wajahnya tapi aku... ah! Mak!. Kalaulah waktu ini aku boleh sorokkan wajahku dalam simen sudah tentulah aku orang pertama yang lakukan ketika ini. Tanpa sempat dia berkata aku tidak mengambil masa yang lama terus sahaja menghilangkan diri.
“Saudari...saudari..”panggilannya langsung tak ku hiraukan. Kalaulah dia minta bayar apa yang aku lakukan pada motor aku dulu mahu aku melopong kat situ, mana nak cekau duit sebanyak tu. Tunggu apa lagi cabut la jalan paling selamat. Entah apa benda la si Awang tu datang ke pejabat aku pagi-pagi buta ni. Entah-entah dia datang cari aku!.
Aku mengetuk pintu bilik Encik Ahmad perlahan. Kerja yang diserahkan pada aku masih belum aku laksanakan sepenuhnya. Orang yang dicari telah keluar dan sekarang aku mahu memulangkan kembali dokumen yang Encik Ahmad pesan supaya tidak diserahkan kepada sebarangan orang. Aku menurut perintah.
“Maaf Encik Ahmad, saya tak dapat mengesan mana perginya tuan yang empunya dokumen ni. Setiausahanya bagitahu saya dia dah keluar, naik lenguh saya menunggu. Tunggu punya tunggu saya dah naik hantu terus aja saya balik. Takkan nak tunggu sampai petang kat situ. Kalau dia rasa urgent sangat bos suruh aja dia datang ambik, takde lah kita terpacak kat situ lama-lama. Dia pun satu, kan bos dah suruh hantar tunggu ajalah kat situ yang dia pegi keluar tu siapa suruh. Dan kalau rasa nak keluar sekalipun suruh aja setiausahanya terima dokumen ni.” Entah apa yang aku bebelkan, aku menarik nafas panjang-panjang. Encik Ahmad hanya diam sambil mengangguk-angguk dah rupa macam burung belatuk jadinya.
“Dah habis bercakap..”soal Encik Ahmad. Aku hanya mengangguk sebagai jawapan. Bahan kepanasan mulai reda. Best juga duduk dalam bilik bos ni..sejuk mata memandang.
“Nah Is dokumen yang kau nak..” unjuknya pada seorang lelaki dibelakng ku. Mahu gugur jantung yang tak bertangkai ni entah bila la Encik Iskandar ada dibelakang, kenapa aku tak perasan masa masuk tadi. Ya Allah malunya aku. Dah la pagi tadi terlanggar Awang kali ni mengata tuan punya dokumen terang-terangan pulak.
“Ha kenapa awak pejam mata. Tak nak tengok ke wajah yang awak kutuk sesedap rasa tu. Ala Ija yang awak kata tadi tu bukan mengumpat sebab tuannya ada sekali. Yang tu maksudnya awak tegur cara halus.” Perli Encik Ahmad bersahaja.
“Jangan terasa Is, pion aku ni macam ni lah..pakiaan aja macam lelaki tapi mulut macam mak nenek, wanita tulen tau.” Wakaka..Encik Ahmad sindir secara terang-terangan beb. Mana lagi aku nak letak muka ni. Sudahnya aku tayangkan wajah senyum-senyum kambing. Ya Rabbi..rasa nak pitam aja. Encik iskandar yang dimaksudkan oleh Encik Ahmad adalah orang yang sama bertembung denganku pagi tadi. Kalau tahu si mangkuk ni lah punya dokumen tak payah la aku susah payah ke tempat dia. Mahu aku cekik sahaja Awang yang sedang tersengih-senggih memandang.
“Takde apa-apa lagi kan bos, saya keluar dulu lah yea.” pintaku tergesa-gesa. Itulah rupa orang bersalah.
“A’aa..yea lah. Hati-hati nanti tak nampak pintu keluar pulak.” Sempat lagi Encik Ahmad bergurau. Belum pun sempat aku menutup pintu bilik Encik Ahmad dan Iskandar terus gelakkan aku. Sakit hati mula menjentik lalu aku ke pantry makan apa yang ada.

2 comments:

Anonymous said...

hahahahaha..tlg2...mmg terbaeklah!!!!

Anonymous said...

lagi2x smbung lar..haha lawak.

 
Copyright 2009 Diari Hati